Volgende halte: Osogbo

Afgelopen zaterdag zijn we met twee auto´s (en twee gezinnen) uit Akure vertrokken. Na een uitgebreid afscheid van het personeel van het Sunview Hotel (niet echt afscheid van ons maar vooral van de tweeling) zijn we richting Osogbo vetrokken met Mr. Fatai en de Immigration Officer (zijn naam is me even ontschoten).

De weg is op zich niet zo bijzonder maar op zaterdag is er in veel plaatsjes markt dus halverwege kwamen we muurvast te staan in een dorpje... Mr. Fatai informeerde even hoe lang het zou duren: minimaal een uur. Dat vond ie te lang! We stonden toevallig net naast een onderharde zijweg dus Mr. Fatai draait die weg op; nou dat hebben we geweten. De weg (of eigenlijk mag ik 'm niet zo noemen) was zo slecht dat we gratis een Sixflags-achtbaanritje erbij kregen met de bijgeluiden van bumpers, velgen en de uitlaat die over de grond schraapten. De locale bevolking kon er hartelijk om lachen en zwaaide naar ons onder het luid roepen van 'Oyibo' ('blanke').

Uiteindelijk veilig aangekomen in Osogbo bij het Delightsome hotel. De weg er naar toe voorspelde niet veel goeds: hoe kan er aan zo'n weg nou een hotel/resort van enige kwaliteit liggen? Maar gelukkig viel dat mee: het is zeker niet luxueus en zoals op zoveel plekken is er heel veel kapot maar we hebben veel ruimte én een heel fijn zwembad (nu ik dit schrijf zijn we net weggestuurd bij het zwembad; er is vandaag geen lifeguard aanwezig... en ondanks protesten van Raymond en mij - wij zwemmen beter dan jullie lifeguard - mochten we het water niet in...)

Mr. Fatai had meteen een verrassing voor ons in petto: voor zondag stond er al een excursie gepland... Tsja... Maar goed, toch maar gedaan mede omdat Inge en Raymond woensdag al vertrekken. Op het programma stond het 'Sacred Forrest'; het laatste heilige bos van de Yoruba (zelfde stam als onze kinderen) in Nigeria. Dit bos staat op de Werelderfgoedlijst en was inderdaad indrukwekkend. Één deel van de tour bestond uit een bezoek aan de plek waar Osogbo is ontstaan aan een rivier waar volgens de legenden een godin in woont (in de vorm van een zeemeermin) en waar nog steeds elk jaar een offer wordt gedaan.
Ook hebben we een beeld gezien van de Godin van de Tweelingen; heel toepasselijk natuurlijk!
Het andere deel ging langs een beeldentuin - gemaakt/gerestaureerd door Susanne Wenger, een Oostenrijkse - waarin diverse goden/godinnen en andere Yoruba legendes zijn uitgebeeld. De beelden zijn groots en indrukwekkend. Uiteindelijk ook nog een bezoekje gebracht aan het huis waar Susanne Wenger en haar Yoruba man hebben gewoond, geheel in stijl van de beelden in het bos.
Daarna was iedereen zwaar toe aan een duik in het zwembad!

En ja hoor, Mr. Fatai had niet stilgezeten en ook vandaag alweer een excursie gepland! Met twee rustdagen in het vooruitzicht: geen probleem!
Om 10.00u vertrokken richting de Zoo. Ehhh, Zoo... Men was volgens mij de 'i' aan het einde vergeten! 40% van de hokken was leeg en een pauw en een gans, tsja, die kennen we wel!
De twee leeuwen waren wel indrukwekkend en ook Quinn en Zoe zaten op een afstandje naar ze te wijzen. De twee struisvogels waren echter én iets te groot én iets te dichtbij voor Zoe. Quinn vond het allemaal wel best op de rug van z'n moeder.

Op de heenweg nog even de gallerie van Mr. Fatai bezocht en de nodige items gekocht. De terugweg bestond uit een aantal boodschappen doen en verheugen op een duik in het zwembad maar hoe dat is afgelopen weten jullie inmiddels...

Het is inmiddels avond en een avond met zeer instabiele elektriciteit; terwijl Inge en ik de kinderen aan het voeden waren viel de stroom uit en die bleef lang weg. Quinn en Zoe zijn beide in slaap gevallen op de stoel en bank tijdens het eten dus maar met slab en al in bed gelegd! Hopelijk blijft het een beetje stabiel en hebben we een koele nacht.